کد مطلب:31846 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:470
- الذین لم یحدثوا حدثا و لم یووا محدثا- فان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم اوصی بهم. و لعن المحدث منهم و من غیرهم، و المووی للمحدث. شما را درباره اصحاب پیامبر سفارش می كنم. - البته آن گروه از اصحاب كه بدعت در دین نگذاردند- نوآوری و دگراندیشی نكردند- و آن گروه كه بدعت گذاران را پناه نداده، پشتیبانی نكردند- رسول خدا درباره صحابه- صالح- خویش سفارش كرد، و بدعت گذاران از اصحاب- و دیگر بدعت گذاران را- و نیز پشتیبانان و پناه دهندگان به [صفحه 139] صحابه، مسلمانان نخستینی بودند كه در شرایطی سخت و دشوار، به پیامبر ایمان آوردند و در راه اعتلای توحید و اسلام متحمل دشواریهای فراوان گشتند، شكنجه شدند، آزار دیدند، هجرت كردند، از مال و جان خویش مایه گذاشتند، جنگیدند، كشتند، كشته شدند و خلاصه از هیچ تلاشی در دفاع از اسلام و گسترش آیین خدا دریغ نورزیدند. خداوند هم به پاس آن همه كوشش و فداكاری، ایشان را در قرآن، به خوبی ستود. چنانكه درباره ی مهاجران فرمود: الذین اخرجوا من دیارهم و اموالهم یبتغون فضلا من الله و رضوانا و ینصرون الله و رسوله اولئك هم الصادقون[1]. مهاجرین كسانی هستند كه از خانه و كاشانه خویش رانده شدند و دارایی شان به یغما رفت. لطف و خشنودی خدا را طلب می كنند و خدا و رسولش را یاری می نمایند. آنان به راستی- در ایمان و هجرت- راستگویند. و درباره ی انصار فرمود: و الذین تبووا الدار و الایمان من قبلهم یحبون من هاجر الیهم و لایجدون فی صدورهم حاجه مما اوتوا و یوثرون علی انفسهم و لو كان بهم خصاصه و من یوق شح نفسه فاولئك هم المفلحون[2]. و كسانی كه پیش از آمدن مهاجرین ساكن مدینه بودند و ایمان آورده بودند، آنان را دوست می دارند و در درون، نسبت به غنایمی كه پیامبر به مهاجرین فقیر داده است، هیچ احساس نیاز و ناراحتی نمی كنند، و با [صفحه 140] آنكه خود نادار و نیازمندند، ایشان را بر خود مقدم می دارند، و البته هركس خویشتن را در فرومایگی حفظ كند، سعادتمند است. و نیز در اوصاف یاران و همراهان حضرت رسول اكرم می خوانیم: محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الكفار رحماء بینهم تریهم ركعا سجدا یبتغون فضلا من الله و رضوانا سیماهم فی وجوههم من اثر السجود[3]. محمد صلی الله علیه و آله و سلم رسول خدا ست. و كسانی كه با اویند نسبت به كافران بسی سخت گیر و با یكدیگر بسیار مهربانند. ایشان را می بینی كه بسیار ركوع و سجود می كنند- نماز می خوانند- در حالی كه لطف و رضوان خدا را طلب می كنند. همین ویژگی را حضرت امیرالمومنین- البته با شرح بیشتر- درباره ی اصحاب پیامبر، بیان می دارد.[4]. همچنان كه ملاحظه شد، تمامی ستایشها و سفارشها درباره اصحابی است كه ویژگیهای آنان را برشمردیم، اما از سوی دیگر قرآن می فرماید: احسب الناس ان یتركوا ان یقولوا آمنا و هم لا یفتنون[5]. مردم گمان می كنند همین كه گفتند ایمان آوردیم، به حال خود رها می شوند و به فتنه نمی افتند؟ آری فتنه ای عظیم پس از رحلت رسول خدا برخاست و گروهی از همان اصحاب- یا منافقینی كه در لباس اصحاب بودند- لغزیدند، [صفحه 141] چنانكه قرآن پیش بینی كرده بود: و ما محمد الا رسول قد خلت من قبله الرسل افان مات او قتل انقلبتم علی اعقابكم و من ینقلب علی عقبیه فلن یضر الله شیئا[6]. محمد رسولی است كه پیش از او نیز رسولانی آمده و رفته بودند. آیا اگر بمیرد و یا كشته شود شما به دوران جاهلیت بازمی گردید؟ و البته اگر كسی چنین كند هرگز به خدا زیانی نمی زند. پدیده بسیار اسف انگیزی كه در امت اسلام پس از رحلت پیامبر رخ داد از آن حكایت می كند كه پیا مبر، پیشتر پیش بینی وقوع آن حادثه ی تلخ را كرده بود، زیرا كه در سفارش نسبت به صحابه و یاران خویش، گروهی از آنان را كه پدیده بدعت و نوآوری و دگراندیشی در دین را به وجود آوردند، نفرین می كند و حتی كسانی را كه بدعت گذاران را پناه می دهند و پشتیبانی می كنند مشمول این لعن و نفرین می سازد. این حقیقت تلخ و وحشتناك در روایتی كه اسماعیل بخاری محدث بسیار معروف و مهم اهل سنت در مهم ترین كتاب حدیث، نقل می كند، آمده است: ابن عباس می گوید: پیامبر در جمع ما مسلمانان به خطبه ایستاد و فرمود: روز قیامت شما با پای برهنه و بدن عریان محشور می شوید. همانگونه كه در ابتدای آفرینش خداوند ما را آفریده بود ما را به همان حال برمی گرداند. اولین كسی كه در روز قیامت پوشانده می شود حضرت ابراهیم [صفحه 142] است. در آن روز مردانی را از امت من به صحرای محشر می آورند و آنان را در صف دوزخیان قرار می دهند. من با ناراحتی به پیشگاه ربوبی عرض می كنم: پروردگارا! این بیچارگان اصحاب منند. - به آنان رحم كن- خداوند در پی درخواست من می فرماید: تو نمی دانی پس از تو چه بدعتها در دین نهادند. من نیز همان سخنی را كه بنده صالح خدا، حضرت عیسی در روز قیامت می گوید، می گویم: كنت علیهم شهیدا ما دمت فیهم فلما توفیتنی كنت انت الرقیب علیهم و انت علی كل شی ء شهید ان تعذبهم فانهم عبادك و ان تغفر لهم فانك انت العزیز الحكیم[7]. پروردگارا! من تا زمانی كه در میان آنها بودم گواه ایشان بودم. آنگاه كه مرا بردی تو خود رقیب و نگاهبانشان بودی.و تو بر همه چیز شاهد و گواهی. اگر عذابشان كنی بندگان تواند و اگر آنها را بیامرزی به راستی كه تو فرازمند و حكیمی. آنگاه گفته می شود: آنان بلافاصله پس از تو از دین برگشتند و مرتد شدند.[8]. [صفحه 144]
الله الله فی اصحاب نبیكم!
صفحه 139، 140، 141، 142، 144.